Al bij één van de eerste dates die wij hadden, hebben we het gehad over onze kinderwens. Zeker gezien we toen pas begin 20 waren, was dit zeker iets wat nog niet op de korte termijn zou spelen. Dat we allebei papa willen worden, wisten we al wel. In de loop van de jaren is het wel een onderwerp dat zo nu en dan eens terug kwam. Omdat we al wisten dat het geen gemakkelijke weg zou worden, vonden we dat we eerst ons leven op orde moesten hebben, oftewel een baan en een huis waar een fijne plek zou zijn voor een kind.
Inmiddels zijn die zaken op orde en zien we dat we in de leeftijd zijn gekomen dat er al wat vrienden of familie met kinderen om ons heen zijn. Harstikke leuk! We merken aan onszelf dat het gesprek automatisch ook vaker over onze eigen kinderwens gaat. Maar waar te beginnen, er zijn zo veel opties met alle hun eigen moeilijkheden. Na flink wat gezocht en besproken te hebben, denken wij dat draagmoederschap het best bij ons past. We lezen dat het contact tussen de wensouders en de draagmoeder vaak goed is en blijft en niemand een onbekende is of blijft van het kind. We denken zelf dat dit voor het kind en daarmee voor ons vooral erg fijn is.
We gaan dus de nodige stappen zetten om te kijken of het ons ook mag lukken vader te worden. Bij voorbaat weten we al dat het een lange weg wordt waarmee we zowel ups als downs te verwerken zullen krijgen. Desalniettemin kijken we kijken uit naar wat komen gaat, al moeten we ook eerlijk zijn dat de onzekerheid iets is wat het moeilijk maakt. We proberen iedereen die die leest mee te nemen in onze reis met een onbekend eind.
Mocht je nou nieuwsgierig zijn om welke reden dan ook, neem gerust contact op. Gezien de zwaarte van het onderwerp is het niet iets waar wij altijd over praten, maar wanneer we er over praten doen we dat graag.
Lieve groet, Eric en Bart