Zondag 22 mei zijn we bij de Wensouderbijeenkomst van Meer dan Gewenst in Amsterdam geweest. Deze bijeenkomst hadden we eerder al online gevolgd (lees hier de blog van toen), dus we hadden er enorm zin in om ook fysiek bij deze bijeenkomst aanwezig te zijn.
Bart had zich aangemeld als vrijwilliger bij Meer dan Gewenst en werd al gevraagd om te helpen met de organisatie. Dus we hebben dit gecombineerd: helpen en ervaringen delen en leren van anderen. We vertrokken vroeg -voor een zondag- met de auto naar Amsterdam om materialen voor de bijeenkomst op te halen en deze op locatie op te bouwen. Omdat we zó vroeg waren heeft Eric meegeholpen met opbouwen. We hoorden dat er die dag meer dan 100 mensen zouden komen en dat het dus enorm druk zou worden.
Hoewel Eric officieel geen vrijwilliger is, kreeg hij toch een naambadge opgespeld. Tijdens de aftrap werden de vrijwilligers opgeroepen het podium op te komen. Dus stonden wij met alle andere vrijwilligers daar vooraan. Eric kreeg bij het voorstellen al snel als eerste de microfoon in de handen geduwd om zich voor te stellen. Hij streste nogal omdat hij niet wist wat hij moest zeggen. Dus bedacht hij dat het verhaal dat Bart altijd vertelt een goed verhaal was en dat te gebruiken. Dus begon Eric door de microfoon: “Ik ben Bart en dit is Eric en wij zijn….. oh wacht, dat is jouw tekst. Ik ben Eric en dit is Bart!” Waarop een lach in de zaal volgde.
Hoewel Eric voor collegezalen staat met veel studenten, was hij hier toch even overvallen. Misschien dat in de collegezaal je weet dat toch niemand luistert, en nu juist weet dat iedereen luistert…? Het ijs was in ieder geval gebroken.
Omdat we online al eerder hadden deelgenomen aan deze bijeenkomst, hebben we besloten ons bij het eerste deel te focussen op de klusjes die op de achtergrond moeten gebeuren. Zoals bijvoorbeeld broodjes voor de lunch smeren die later in de bar verkocht zouden worden. We hebben zo veel gemaakt, dat we zelfs dachten: dat gaat nooooooit op. (Drie maal raden tijdens de lunch… we moesten in allerijl nog broodjes smeren.)
Tijdens de lunch hebben we beide ook aan de bar gestaan. Daar hebben we leuke reacties gekregen over hoe we hielpen. Zelfs werden we herkend door een aantal, ze kenden onze blog. Dit vonden we beide best wel een beetje gek, ondanks dat je weet dat het er bij hoort.
We hebben gesproken met Billie de Haas, universitair docent bij de Rijksuniversiteit Groningen. Zij doet onderzoek naar de individuele kinderwens bij koppels van hetzelfde geslacht. (zie hier voor meer info) Wij beide vonden het verhaal over het onderzoek interessant en overwegen mee te willen werken aan het onderzoek. Vooral doordat het onderzoek ook uiteindelijk zich gaat vertalen naar een app die aanstaande wensouders kan helpen met vragen over het traject.
Ook was er een boekentafel met allerlei informatie voor roze gezinnen. We hebben natuurlijk zelf 2 boeken die thuis staan, maar dit laat wel zien hoe veel informatie er beschikbaar is.
Het onderdeel waar we het meest naar uitkeken kwam als laatst, de break-out sessie over draagmoederschap. Het blijft heel bijzonder om te horen dat je niet de enige bent met het verlangen naar een eigen gezin. We merkten dat er vragen werden gesteld waar we zelf ook mee zitten. Juist omdat er ook mannen waren die via draagmoederschap hun eigen verhaal vertelden, zijn de antwoorden erg verhelderend. Dingen zoals hoe leer je iemand kennen konden zij zelf goed beantwoorden. Al benadrukten ze ook dat er eigenlijk niets vast ligt en dat je afhankelijk bent van het vertrouwen in elkaar en dat wat je met elkaar opbouwt.
Aan het einde van de dag hebben we nog mee opgeruimd en hebben we spullen opnieuw in onze auto geladen. Doordat we zo veel mensen hebben gesproken en mooie verhalen hebben gehoord, kijken wij terug op een mooie dag.