Enige tijd geleden zagen wij dat er een informatiebijeenkomst zou zijn over verschillende vormen van roze ouderschap. Stichting Meer dan Gewenst verzorgd deze bijeenkomst. Omdat wij nog steeds het gevoel hebben dat wij nog niet alles weten, hebben we ons ingeschreven voor deze bijeenkomst. Helaas was het door de corona maatregelen niet mogelijk om fysiek aanwezig te zijn en is de bijeenkomst doorgegaan als webinar.
Om stipt 11:00 logden wij in bij de bijeenkomst vanaf onze bank in Son en Breugel. We weten dat we al een tijdje ons richten op draagmoederschap. Desalniettemin zijn we toch benieuwd of we in onze eerdere zoektocht informatie hebben gemist, waardoor we misschien toch op andere gedachten zouden komen. Juist door alle onzekerheid die we hebben, weet je soms niet of je iets over het hoofd ziet bij het volgen van je pad. De onderwerpen in dit webinar besproken zijn, zijn co-ouderschap, draagmoederschap, donorconceptie, pleegzorg, adoptie, familierecht en er is een stuk gepresenteerd over onderzoek naar het roze ouderschap.
Tijdens de presentatie merkten wij dat we gevoelsmatig nog steeds op het goede pad zitten, al blijft het altijd heel bijzonder hoe vooral de persoonlijke verhalen je raken. Zo vonden we het bij het verhaal over donor-conceptie heel bijzonder dat eigenlijk heel veel keuzes die gemaakt moeten worden lijken op de keuzes waar we ooit zelf ook voor komen te staan. Keuzes en vragen zoals hoe voel je nu of je een klik hebt tussen beide partijen, maar ook keuzes en vragen die gaan over de relatie die beide partijen met elkaar aan gaan en welke vorm dat daar bij hoort. We beseften ons dat het raar blijft iets te gaan beslissen dat niet alleen invloed heeft op je eigen leven, maar als het goed is ook op andere levens, zowel van alle betrokken volwassenen als dat van het kindje.
Bijzonder was ook het verhaal van een andere spreker over zijn zoektocht naar draagmoederschap. Eigenlijk zou je denken dat je na het horen van alle haken en ogen die tegen gaat komen af haakt, maar blijkbaar is de wens om een gezin te vormen toch enorm groot (en ervaren anderen hetzelfde). Het is gek om te horen hoe een reis kan lopen, maar het was wel heel hoopgevend om de spreker samen met zijn gezin op het beeld te zien. Dat is waar je het uiteindelijk allemaal voor doet.
Een andere vorm van ouderschap waar wij zeker van wisten, is het co-ouderschap. We vinden het een mooie gezinsvorm, maar denken dat het niet zo goed bij ons past. Wel zien we dat het zeker voordelen heeft wanneer het voor de betrokken partijen werkt. Zelf moest ik (Bart) denken bij het luisteren naar het ervaringsverhaal dat hier soms geldt; één plus één is drie. Omdat je met meer bent, kan het zijn dat je vaak het best van beide hebt.
Ook vonden we het heel bijzonder om vanuit wetenschappelijk oogpunt te horen dat het met regenboog kinderen evengoed gaat als met kinderen uit hetero gezinnen. Ook zijn er geen verschillen in de ontwikkeling en het welbevinden van de kinderen. Juist omdat het bij ons ‘anders is dan anders’ is dat iets waar je je zorgen over maakt. Je bent bang dat je een egoïstische keuze maakt en dat je daarmee je mogelijke kindje schaadt. Nu is het natuurlijk zo dat bij een weloverwogen zwangerschap dit altijd een egoïstische keuze is, omdat een kindje nooit zelf vraagt om geboren te worden. Deze gedachte heeft ons zeker in het begin van onze zoektocht enorm bezig gehouden. Juist daarom was het extra fijn om te horen dat de verschillen er niet zijn en dat dat dus geen reden is om onze reis naar een gezin voort te zetten.