We mogen weer fysiek bij elkaar komen! Eindelijk. Na veel informatiebijeenkomsten online te hebben bijgewoond, was deze keer de informatiebijeenkomst van Zwanger voor een Ander fysiek in Leidsche Rijn, Utrecht.
Al bij binnenkomst kwamen we bekende gezichten tegen. Stellen die we bij de picknick in Utrecht hebben ontmoet en bij Men Having Babies. We raakten gelijk aan de praat met elkaar en hebben elkaar geupdate over de stappen die we ondertussen genomen hebben. Fijn om in een fysieke omgeving elkaar weer te spreken!
De informatiebijeenkomst was bedoeld voor iedereen die te maken heeft of wil hebben omtrent draagmoederschap. Hetgeen betekende dat er wensouders (zoals wij) aanwezig waren, maar ook wensdraagmoeders.
Pauline, met ons op de foto en oprichter van Zwanger voor een Ander, opende de dag en introduceerde de sprekers. De sprekers die aanwezig waren vertelden allemaal een persoonlijk verhaal. Twee vaders vertelde het verhaal als wensouders en hoe hun dochters ter wereld waren gekomen. Vervolgens is er verteld over de juridische aspecten en daarna was er een korte pauze. Na de pauze was er een moeder die draagmoeder is geweest en vertelde een dochter van een draagmoeder haar verhaal. Al met al een hele mooie mix van diverse verhalen.
Rem was als eerste aan de beurt. Hij vertelde over de rollercoaster die hij en zijn partner als wensouders hebben meegemaakt; onder andere over documenten die niet als afdoende werden gezien en de willekeur bij instanties waar geen peil op te trekken was. Wat wij heel bijzonder vonden in het verhaal was hoe zij samen met de draagmoeder gekomen zijn tot waar zij zijn gekomen. Sommige dingen gingen vanzelf, maar ook juist de moeilijk onderwerpen zijn besproken. Rem sloot af met dat uiteindelijk alles is goedgekomen, maar dat juist bepaalde instanties nog wat te verbeteren hebben in het omgaan met dossiers en standaard protocollen volgen.
Jasper vertelde over het draagmoederschaptraject in de VS die hij en zijn partner hebben doorlopen. Ze hebben een fijn traject gehad en ook hartelijk contact met de Amerikaanse draagmoeder en de familie daar om heen. Wat tof was om te horen is dat ze nog altijd goed contact hebben met de draagmoeder en familie. Zelfs is de draagmoeder afgereisd naar Nederland voor de tweede verjaardag van Jaspers dochtertje. Zelf had ik (Eric) niet gedacht dat er zulk contact mogelijk blijft als je de oceaan oversteekt voor zo’n traject. Dat was dus een geruststelling, mochten we het overwegen.
Jo-an van der Tol, familierechtadvocaat, presenteerde over de juridische procedures van draagmoederschap trajecten. In korte tijd heeft ze een grote samenvatting gegeven aan ons allemaal. We kennen Jo-an al van gezicht van meerdere bijeenkomsten, en merkten op dat voor ons de gepresenteerde informatie niet tot nieuwe inzichten heeft geleidt. We vonden het fijn dat we in ieder geval wisten dat we hier redelijk bij zijn.
Na de korte pauze kwam Janneke aan het woord. Janneke is draagmoeder geweest. Het was indrukwekkend om te luisteren naar haar verhaal en naar haar inzichten. Haar altruïstische gedachte om een kind op de wereld te zetten, ondanks dat haar eigen zwangerschapstraject moeilijk was, was zeer interessant. Ze gaf aan hoe ze zich vanaf het begin in het traject staptte en met het idee voor iemand anders een kind te dragen en baren. Indruk maakte ze toen ze het had over de tijd dat de kleine geboren was, dat de wensouders in de roze wolk leefden en zij alleen achter bleef zonder enige zorg om haar heen. Dat bezorgde ons kippenvel. Zoiets gun je een draagmoeder niet. De leer voor ons is ook na de geboorte dat je de zorg draagt (in welke vorm dan ook) voor diegene met wie je het draagtraject hebt doorlopen. Een heel waardevol inzicht en ook gewoon heel bijzonder om naar dit verhaal te mogen luisteren.
De laatste spreekster was Liesl. Zij is dochter van een draagmoeder die voor twee koppels een kind ter wereld heeft gebracht. Haar presentatie gaf een mooie inkijken in hoe haar wereld uitzag tijdens de twee trajecten. Het was ons al wel eens verteld dat het hele gezin mee gaat in het draagmoederschap, maar juist door de dingen die Liesl vertelde realiseerden we ons dit ook echt. Ook vertelde ze hoe ze nu met haar twee bonus zusjes contact heeft. Dit zijn vragen die we onszelf ook gesteld hebben hoe dit zal gaan. Het is natuurlijk niet zo dat dit de manier is, maar het gaf ons opeens een beeld van hoe dit zou kunnen. Ze gaf aan helemaal blij te zijn geweest tijdens de trajecten en er ook van bewust was hoe het in elkaar zit. Ook dit verhaal vonden we heel bijzonder om te mogen horen.
Tot bijna sluiting zijn we blijven ‘plakken’ omdat we in contact kwamen met een aantal anderen. Het was een fijne bijeenkomst en het was top dat we weer fysiek erbij konden zijn. Juist het uitwisselen van verhalen geeft ons vaak heel veel steun en dat maakt deze bijeenkomsten zo bijzonder.